Leven zonder smileys

Het nieuwe jaar is weer feestelijk ingeleid met verschillende hoogtepunten. Nummer 1 is de mijlpaal van 2 maanden die is behaald in de relatie van mijn domme telefoon en mij. Nummer 2 is dat ik mijn eerste domme telefoon slachtoffer heb bekeerd en nummer 3 is dat ik vandaag mijn oude (dure) telefoon abonnement ga opzeggen. Als dat niet veel voor de toekomst beloofd, dan weet ik het ook niet meer. 

Terwijl de discussie over verslaving doorvoert en de feiten en ervaringen bij elkaar worden geraapt heb ik de eerste vriendin die zich, met de aanschaf van een nokia 6085, tot het domme telefoon geloof heeft bekeerd. Heerlijke bevestiging voor mijn trendzettende ego, maar vooral fijn voor de verdere verloop van het experiment. Zij heeft namelijk wél een iPhone ernaast en wél een baan en andere verantwoordelijkheden die bepaalde bereikbaarheid van haar vereisen. Heerlijke test groep, want ik ben er nog steeds niet uit hoe ik dit ga herinrichten. 

Eigenlijk mis ik mijn smartphone voor bijna niets. Ten eerste omdat je, zeker met een macbook, bijna alles op je laptop kan wat je smartphone ook kan. Een mooie en zeer praktische fasiliteerder hiervan is dat al mijn contacten, notities en andere ongein al waren gesynchroniseerd. We hebben daar dus geen verliezen geleden. Ik vind het heerlijk om de deur uit te lopen en niet meer verbonden te zijn en de onpraktische bijkomstigheden zoals leven zonder google maps komen bij mij niet eens op een weegschaal te staan tegenover hoe chill ik dit ervaar. Maar toch zijn er na 2 maanden enkele ongemakken die ik nog niet voor lief neem. 

Zo kan ik niets posten op instagram via mijn laptop, super ouderwets. Voor mijn persoonlijke gebruik maakt dat me niet uit. Maar aangezien ik de social media accounts van het bedrijf van mijn vriend beheer, is dat vrij onpraktisch. Dit moet op dit moment dus via zijn telefoon. Verder kan ik niet op StoryTel en zijn er andere systemen die geen apps hebben voor je laptop. Ook súper ouderwets en irritant, want ik wil lekker boekjes kunnen luisteren. Als aller laatste onpraktische bijkomstigheid ontvangt mijn domme telefoon geen smileys en zie ik lege vierkantjes op mijn scherm. Aangezien smileys 50 procent van het huidige communicatie systeem betreft, heb ik dus al twee maanden niet door of mensen heel boos of heel blij met mij zijn. Ik ben benieuwd hoe de hybride domme telefoon test groep dit gaat ervaren en of daar misschien oplossingen uitrollen.