Monday, November 21, 2022

Kan je even normaal doen?

Als 24-jarige, net tot yup gepromoveerde, dame, ben ik net als de rest van mijn generatie opzoek naar wat ik met mijn leven ga doen. Tussen de rente van de studieschuld, de klimaat verandering en alle andere sores heb ik gelukkig nog genoeg tijd om het leuk te hebben en om met mezelf bezig te zijn. De keuzes die langsvliegen voelen soms bedrukkend overweldigend en soms bevrijdend overvloedig, maar voor de buitenwereld voelt het volgens mij gewoon als heel vreemd wat we doen en laten. 


Zo ben ik, na twee jaar bij een software startup betrokken te zijn, net terug van 6 weken lang mezelf zoeken of vinden in Mexico. Buiten een lekker kleurtje en leuke avonturen heeft deze trip me ook nog iets anders opgeleverd. Namelijk een nieuwe telefoon. Dit nieuwe, roze, Nokia look-a-like, exemplaar heeft 2 funties: bellen en smsen. En zo bevind ik mij opeens buiten de whatsapp samenleving. 


Waar iedereen had verwacht dat ik gelijk na mijn trip een nieuwe zou aanschaffen. Vind ik het stiekem wel lekker om in deze sociale ‘afzondering’ te leven. Mijn huidige grootste geheim is dat er een prima tijdelijk exemplaar in mijn nachtkastje ligt waarmee ik zo weer zou kunnen toetreden. Maar wat is het dan dat me hier zo van weerhoudt?


Ik kan heel veel goede slechte redenen bedenken waarom dit zo is. Ik vind het wel lekker rustig zo. Ik krijg stress van de prikkels van mijn telefoon. Ik heb veel meer tijd over op een dag. Toch zijn deze vrij rationele voordelen niet voor genoeg mensen een reden om het ook te doen. Waarom is het toch dat we, ondanks de sorres en stress die het ons opleverd, zo afhankelijk zijn van dat ene apparaat? Misschien vinden we het stiekem wel lekker om geleefd te worden door alle apps die om onze aandacht vechten? Of zijn we gewoon bang om buiten de boot te vallen als we sociaal niet op de hoogte zijn. 


Terwijl de wereld smeekt of ik weer even normaal wil doen ben ik mezelf aan het wijsmaken dat ik de ballen heb om dat te laten. Wat nou als ik een jaar deze telefoon houdt als experiment? Wat zou ik missen en wat zou ik winnen? Zijn er apps of functies die je echt nodig hebt? Kan ik omgaan met de kleine onhandigheden zoals nooit de weg op kunnen zoeken? En overleefd mijn yuppen status het als ik niet op een deelscooter kan stappen? Vragen waar ik best graag het antwoord op zou willen hebben. Of moet ik gewoon weer even normaal doen? 


No comments:

Post a Comment

De seniorenlijn

Na een avondje heerlijk te hebben gekletst, geborreld en gekloot met de grote kleine versie van mij was het tijd om weer de trein terug naa...